Las Vegas 

Glans, glitter en klatergoud zeggen me als senior niet meer zo veel. Wel ben ik heel jaloers op mensen die net als kinderen domweg gelukkig kunnen zijn met zoiets simpels als een Hollandse kermis. Toch heb ik me door het enthousiasme van zoon Jan laten verleiden om samen af te reizen naar de grootste kermis ter aarde. “Las Vegas, here we come”, riepen we toen het vliegtuig de daling inzette. De lucht was helder. Het indrukwekkende woestijnlandschap met zijn vele canyons zagen we als een inzoomend filmshot op ons afkomen. Kort voor de landing hadden we een prachtige view op de 7 kilometer lange strip met zijn 150 megahotels. Het beeld was vertrouwd. Want thuis hadden we een voorpoefje genomen door de site www.Ilovelasvegas.nl te bestuderen. Na de landing gleden we in onze gehuurde Ford Caprio met wapperende haren jubelend naar de strip om onze intrek te nemen in Hotel Tropicana. De temperatuur was 34 aangenaam droge graden en dat zou de hele week zo blijven. 

De grote gokmachine

De striphotels hebben hun toegankelijkheid vergemakkelijkt door het parkeerprobleem fantastisch op te lossen. Bij iedere ingang is een Valet Parking service. Dit betekent dat overal mannen klaarstaan om de auto tegen een fooi in ontvangst te nemen en weer voor je op te halen. Ook de taxi’s rijden af en aan. En daar sta je dan met je Hollands pensioen temidden van de roulette- en black-jacktafels en een bijna ondoordringbare jungle van pingelende en ratelende gokmachines. In Nederland heb ik de gevolgen van gokverslaving om me heen gezien. Daarom kostte het niet zo veel moeite om de verleiding te weerstaan. Dit onderdeel van de grote kermis draait continu. Met een blik alsof ze het paradijs op aarde hebben gevonden zitten de Amerikanen en ook veel buitenlanders aan de kasten en drukken op de knoppen. Onder de gokkers zijn rangen en standen te onderscheiden. De high rollers laten vermogens stromen langs deftige croupiers aan deftige tafels. Maar het grootste deel van het publiek wordt gevormd door truttig geklede vrouwen en mannen die met dollartekens in hun ogen aan de eenarmige bandieten trekken. Af en toe gejuich bij een tafel of aan een kast. Vaker zie je tranen die in dit land van de hoop passen bij gebroken dromen. Opvallend is het aantal invalidenwagentjes. Ik zie hoe een man van mijn leeftijd zonder benen en met één sterke arm zijn bandiet te lijf gaat. De cynische gedachte komt bij me op dat hij zijn Vietnampensioen zit te verkwanselen. En dit beeld zet zich voort in heel Las Vegas, hotel in, hotel uit. 

Acrobaten als meeuwen

Maar Las Vegas is niet alleen een gokplaats. Het is ook een stad van hoogstaand entertainment waar wereldsterren furore maken. Om te beginnen vormt de strip op zichzelf een bezienswaardigheid met zijn onafzienbare neonlichtreclames. De hotels proberen elkaar de loef af te steken met vindingrijke aandachttrekkende attracties zowel binnen als buiten. Het mooiste is daarbij niet mooi- en het gekste niet gek genoeg. Bijvoorbeeld een piratenshow waarbij een compleet piratenschap vergaat en in de straat verdwijnt. Of een fonteinenshow op prachtige muziek waarbij de waterkolommen in een fantastisch slotorgasme boven het enorme hotel uitspuiten. De Eifeltoren is nagebouwd. Bij hotel Ceasars Palace staat een heus Colosseum waar Celine Dion gedurende vijf jaar voor een salaris van honderd miljoen dollar avond aan avond haar show genaamd “A new day” opvoert. Het Cirque du Soleil treedt op. Paul Anka beleeft er zijn beste nadagen. Daarnaast probeert ieder hotel met gratis shows het publiek naar binnen te lokken. Daar zeilen Acrobaten als meeuwen door de gokhallen. 

Het dak van de hemel

Een van “the most flabbergasting” sience fictionachtige attracties is te vinden in het oude stadsgedeelte, Down Town genaamd. Een langgerekte straat tussen de gokpaleizen is overdekt met een boog van miljarden lichtjes die elk uur een computergestuurde lichtshow over de straat uitstorten . Boven de hoofden van ademloos toekijkende mensen varen boten en zwemmen grote dolfijnen met duizelingwekkende snelheid heen en weer, gevolgd door schitterende bloemen en andere lichteffecten. Op straat treden bekende popgroepen op. Uitbundige mensen gaan uit hun dak. Alsof ze hemel op aarde beleven . Hier swingen de Amerikanen alsof ze dansen om Gods troon. 

Groter, beter, machtiger.

Een aantal grote hotels heeft een compleet winkelcentrum passend bij het thema van de naam. De hoge bolle plafonds zijn beschilderd met wolken. Met lichteffecten wordt 24 uur per etmaal klaarlichte dag geënsceneerd. In het Venetian krijg je de illusie in die mooie Italiaanse waterstad te zijn. Gondels pagaaien met vrolijk zingende stuurlui door de kanalen. Langs de terrasjes en op de open marktplaats brengen zangers en muziekanten Verdi’s opera’s. In Hotel Paris waan je jezelf in Frankrijk. In het grootste hotel ter wereld, eigendom van de van MGM-studio’s, leef je in de sferen van Hollywood. En dan is er nog het Hotel New York New York met dampende straatroosters en al. Nog een middel om mensen te trekken zijn de talloze goedkope doch rijk gevulde ontbijt- lunch en diner buffetten. Na enkele dagen Las Vegas weet je dat alles in Amerika een tikje groter, beter en machtiger is. In deze miljoenenstad consumeren de Amerikanen hun welvaart en overvloed. Tussen alle verbazing en bewondering door ontkom je niet aan de meest negatieve gedachten. Want het woord “consumeren” is eigenlijk een understatement. Hier vreet Amerika zich vol. En dan te bedenken dat de diarree wordt uitgescheten over Irak. Op de neonbeelden is te zien dat Bush mijlenver voor ligt op Kerry. Ruim duizend Amerikaanse doden en dertigduizend gewonden zijn kennelijk niet genoeg. ’s Avonds bezoeken we de show in het Colosseum; de mooie Celine Dion zingt: “What a beautiful world”

Bidprentjes

Merkwaardig zijn ook de prostitutiepraktijken in de stad. Prostitutie is verboden maar reclame maken mag wel. Ik maak er kennis mee omdat een jonge zuidamerikaan een stapeltje bidprentjes in mijn handen duwt. Maar het zijn geen foto’s van de heilige maagd. Het blijken kiekjes van blote meisjes met kleine sterretjes op de tepels en hun driehoekjes, voorzien van telefoonnummer en tarieven. Zij bieden aan om zich binnen 10 minuten voor 35 dollar op de hotelkamer te melden. Maar ik denk dat dit alleen de voorrijkosten zijn. Ook staan langs de strip overal kastjes met fotoboekjes in dezelfde trant. Zo heeft las Vegas op een hypocriete manier zijn eigen onzichtbare red light-district gecreëerd. Later zie ik dit type meisjes bij de ingang van het hotel scharrelen.

Eeuwige zaligheid

In Vegas lopen heel wat bruiden en bruidegommen rond. Ieder hotel heeft zijn sfeervolle “Wedding Chapel” waar aan de lopende band trouwerijen worden afgewikkeld. Complete Amerikaanse families komen daarvoor naar de stad. Na de ceremonie plachten de jonge paren zich op de roulettetafel te storten om het gelukkige gesternte van hun verse huwelijk te testen. Feestende gezelschappen trekken gokkend over de strip, zoekend naar eeuwige zaligheid.

Tegen de stroom in

Ook in de omgeving van de stad is het nodige te zien. We bezoeken de Hooverdam die sinds 1930 de Colorado opstuwt en de stad voorziet van elektriciteit. De watervoorziening vindt plaats via het Lake Mead. Las Vegas is de snelst groeiende stad in de Verenigde Staten. Ieder nieuw hotel brengt duizenden immigranten met zich mee. Zonder de dam zou dat niet mogelijk zijn. Op de derde dag besluiten we om 300 km te rijden naar het Zion National Park. Het is een prachtige canyon met hoge steile rotsformaties die bij hun ontdekking bijbelse namen naar hun vormen hebben gekregen zoals “De patriarchen” en “De heilige familie”. Pootje baden door de rivier, met de armen om elkaars schouders tegen de sterke stroom in. Zo ga je je via “the narrows” diep de canyon in die alsmaar smaller en mooier wordt. Het National Park Bryce Canyon met zijn grillige rode rotsformaties, ontstaan in een eeuwenlang proces van erosie, is eveneens een trip waard. Na zo’n dag bestaat de indruk dat er geen mooier land ter wereld is. Ook zijn de Grand Canyon, Death Valley, Los Angelos en Salt Lake City berijdbaar. Dichtbij Las Vegas ligt Ghost Town, het zilverstadje dat werd verlaten toen de mijnen uitgeput raakten. Tegenwoordig worden er wild-west shows gegeven en filmopnames gemaakt.

Spookstad

Een niet onaanzienlijk deel van de giga gokwinsten komt ten goede aan de verdreven indianenstammen. Amerika betaalt een soort bloedgeld. Het natuurlijk indianenrijk is nu een kunstmatige stad midden in het hartje van een woestijn die nog niet zo lang geleden woest en ledig was. Er was alleen een oase, een groene plek. Het nadeel van een kunstmatige samenleving is dat deze ook kunstmatig in leven moet worden gehouden. De vraag is hoe lang Las Vegas nieuwe stijl bestand zal zijn tegen de eeuwigheid. Want een giga gokstad kan nooit de bedoeling zijn geweest van de Grote Manitou. Eens zal hij zijn portie terugnemen en van Las Vegas een spookstad maken.

Terug in het vliegtuig, neerkijkend op het witte wolkendek zoek ik als christenmens de engelen. Maar ik ontdek ze niet. Dat benauwt me telkens opnieuw. God bless America en de rest van de wereld.

Oktober 2004 Go Wammes