De Lopikse molen   (wijze: Daar bij het kleine cafe aan de haven)

Refrein

Ginds in het Lopikerland staat een molen

Hij is al eeuwen van ieder een vrind

Ginds in het Lopikkerland land staat een molen

En hij zingt er het lied van de wind 

Zo trots als een pauw

Pronkt hij ginds in Cabauw

Met zijn wieken doorklieft hij de lucht

De zwanen die kijken

De ganzen die wijken

Voor ‘t zoevend geluid van hun vlucht

De koeien beneden

Zij kauwen tevreden

Voor hen is het beeld zo gewoon

De rietstengels buigen

De wilgen ze juichen

En de hemel spant er zijn kroon 

De molenaar kijkt

En de eeuw die verstrijkt

Hij hoopt altijd op onbestemd weer

Een vleugje van wind

En het zwoegen begint

’t is de arbeid van nu en weleer

Hij klimt in de stijlen

Bevestigt de zeilen

En zet hem in rouw of in vreugd

Bestrijkt keer op keer

Hem met olie en teer

Zo geeft hij hem zijn eeuwige jeugd