HET BRUILOFTSDINER 

Ha ha, de familie heeft het oude paard weer eens van stal gehaald. Ik heb meteen toegehapt toen mijn van geluk bloeiende nicht Valeria en haar smachtende bruidegom Macedon junior me kwamen vragen om hun bruiloftsmaal te bereiden. Het deed me veel deugd. Want het verzoek betekent dat grootmoeder nog lang niet is afgeschreven. De tortelduifjes begrijpen verdraaid goed hoeveel ervaring er nodig is om voor een heel dorp te koken. En ze wisten ook dat ze rekening moesten houden met mijn hartstochten. Tenslotte heb ik zo'n zeventig jaar geleden met Macedon senior nog doktertje gespeeld. 

De liefde bedrijf ik helaas alleen nog maar in gedachten. Maar slachten, koken, bakken en braden doe ik nog met ziel en zaligheid. Omdat we hier op het Roemeense platteland onze eigen slager zijn, steek ik zelf mijn met liefde geslepen mes in de halsslagaders van onze veestapel. Als er zo'n 150 omnivoren in de feesttent aan lange tafels een nacht lang mijn menu verorberen, moet je al gauw rekening houden met zo'n 20 soepkippen, een volledig vet varken en een stierkalf dat groter is dan de flinkste beer in de bossen hier.  

De bruiloft is over drie dagen. In het bos klinken de bijlslagen. Daar hakken de mannen jonge boompjes en construeren van de stammetjes het geraamte voor de tent. Voor mij bouwen ze dichtbij de ingang een veldkeuken met open houtvuur. Daarin staat een grote ronde ijzeren kookplaat op pootjes Langs het riviertje naast ons huis plukken hurkende buurvrouwen de kippen. Macedon senior en ik staan naast elkaar aan de slagerstafel en snijden hapklare lapjes uit het varken en het kalf. Of de oude Macedon ook nog aan vroeger denkt weet ik niet. Ik in ieder geval wel. De werkers hebben dubbel feest. Aan het eind van de dag zitten we aan tafel en dopen ons brood in de pan met uitgebakken kaantjes, stukjes hart, lever en niertjes. Intussen gaat de fles met pruimenjenever fluks rond. Niet alleen de mannen drinken, ook wij vrouwen kunnen ongeremd neuten. Het is smullekensavond zouden ze bij jullie in Brabant zeggen.  

In dit gastvrije land leveren de vrijgevige bossen behalve hout ook paddestoelen en talrijke kruiden. Bij de gemalen levers stort ik behalve spekblokjes een flinke hoeveelheid fijngesneden eekhoorntjesbrood, en een melange van mijn geheime kruidenmengsel. Deze combinatie vormt het beslag voor voor de pate die deel uit gaat maken van de hors 'd ouvre. Bij dit voorgerecht komt nog een huzarensalade, omringd met gehaktballetjes plus twee schaapjes. Zo'n schaapje bestaat uit een half ei dat met zijn buik op het bord ligt. Het hoofdje is een bolletje schapenkaas met flinterdunne stukjes rode paprika voor de oogjes, neus en mond. Ja,die schilderijtjes komen allemaal uit het penseel van deze onvermoeibare oma.  

Hoe smakelijk een soep, getrokken van maiskippen kan zijn, hoef ik u niet te vertellen. Maar over het hoofdgerecht wil ik nog wel iets kwijt. De honderden gebraden lapjes vlees en de kippenbouten vlei ik uit ik over de schalen die al bedekt zijn met aardappelpuree. Daarnaast serveer ik datgene wat in alle oost-europeese landen wordt beschouwd als het feestgerecht bij uitstek: de met rijst en gemalen vlees gevulde koolrolletjes. In Roemenië noemen we deze kroketgrote rolletjes sarmale. Ieder land heeft er zijn eigen recept voor. Ik laat de gamel met sarmale een dag lang voorzichtig stoven in tomatensap met gerookt spek. De ingrediënten hebben dan de tijd om elkaars smaak over te nemen. Ik zal maar niet verder opscheppen over de smulpartij die onvermijdelijk volgt.  

Nee, met de nagerechten bemoei ik me niet. Niet dat ik geen prima banketbakker ben want de dorpsoven staat bij mij in de schuur. Ik stook hem iedere ochtend op met takkenbossen. Rond acht uur, na het melken, komen de buurvrouwen om met hun stevige worstarmen het deeg te kneden. Als het beslag de oven in gaat hebben we nog een gezellig uurtje voor het petit dejeuner en de dorpsroddels. Op de weg naar huis torst iedere vrouw een geurig warm brood. Dat brood is trouwens trouwens vast bestanddeel van al onze maaltijden, zowel bij de voorgerechten, de soep en het hoofdgerecht. De nagerechten bestaan uit taarten. De grondstoffen daarvoor worden geleverd door onze gevleugelde vrienden. Hun eieren worden verwerkt in Moskovisch gebak, afgewerkt met slagroom- en botercremes van verschillende smaken. Dit karwei wordt vandaag verzorgd door mijn beste vriendin die de kunst van taartjes maken tot haar specialiteit heeft ontwikkeld. 

De violist en de accordeonist, afkomstig uit het zigeunerkamp, lopen voorop. Dan volgen de droevig kijkende bruid en bruidegom. Alsof ze zich al realiseren dat het plaizir 'd amour, slechts een moment duurt. Chagrin 'd amour dure toute la vie. U ziet dat mijn schoolfrans toch een beetje is blijven hangen. De familieleden daarachter dragen allen een fles pruimenjenever om met de toeschouwers langs de weg alvast te toosten. Tijdens deze zegetocht worden de peetooms en de peettantes thuis opgehaald. Het hele koor wordt in ieder huis muzikaal ontvangen met een glaasje en gebak. En de stoet wordt langer en langer. Ik heb voor dit alles geen tijd want ik moet mijn pannetjes warm houden tot mijn moment supreme. In het gemeentehuis vindt een korte staande ceremonie plaats. En daarna gaat het het naar de pope die het paar met luid gezang, lange preken en schitterende Roemeens- Orthodoxe rituelen in de kerkelijke echt verbindt. 

Rond acht uur 's avonds hoor ik de jubelende stoet naderen. De gasten omringen het jonge geluk met felicitaties. Mijn hulpkrachten hebben de tafels al gevuld met bier, mineraalwater, jenever en de borden met voorgerechten. De muziek installeert zich op een krakkemikkig podiumpje. De feesttent vult zich maar nog niemand raakt een hap aan. Dat gebeurt pas nadat de pope achter de microfoon met dragende stem het tafelgebed heeft uitgesproken. De bruiloftsmaaltijd, afgewisseld met volksmuziek en wilde traditionele dansen, zal duren tot in de ochtend. Af en toe steek ik in mijn besmeurde keukenschort nieuwsgierig mijn hoofd om de hoek van de feesttent om te zien of de gerechten in de smaak vallen. Macedon senior neemt me bij mijn arm en sleept me naar de dansvloer. Onder luid applaus dansen we de hora. Onze gouden tanden blinken in de spotlights. 

Het is acht uur in de ochtend. De laatste bruiloftsgasten zijn zojuist huiswaarts getogen. Glimlachend en beetje jaloers kijk ik Macedon junior en Valeria achterna.. Zij lopen stevig gearmd over het karrenspoor dat hen zal voeren naar het ouderlijk huis op de top van de heuvel. Ze zullen nog een uur moeten lopen alvorens een eerste hap van het heerlijk huwelijk te kunnen consumeren. Als ze wakker worden zullen ze ons dorp aan hun voeten zien liggen. Ik draai me om en overzie het slagveld van een losbandig leven. Gelukkig is de afwas voor anderen dan de chef-kok. Drie dagen en een nacht stond ik op mijn benen. Nu neem ik een duik in de hemelse zaligheid van mijn bed. Wat heerlijk om zo gezond oud te worden.