S T E R R E T J E 

Ik heb een Sterretje gezien.

Het schittert pal naast Venus

Het schijnt op land, het schijnt op zee,

Het lacht om wel en treurt om wee.

Niemand nog , behalve ik heeft ooit

dat sterretjegezien, daar aan de hemel,

Het is zo klein, zo ver, zo mooi

in het krioelende gewemel.

De nieuwe lente breekt weer aan.

Ik voel weer liefdfesvuur van verre

Kust elkaar in 't licht der maan

Zo roept mijn favoriete sterre.

Nog niemand heeft mijn vriendje ooit

een lieve  naam gegeven.

Dat heeft het eigenlijk wel verdiend

voor hartverwarmend zweven.

Het mag niet langer naamloos zijn,

ik doop mijn lichtje : “Valentijn”.