Kruiend ijs. 

Genadig laat de vorst zijn teugels vieren

schotsen knallen van elkaar

en kruipen zwijgzaam door rivieren,

weerbarstig en onhandelbaar.

Maar zie hoe ijs zich hoopt tot dammen

onwrikbaar onder mensenhand,

het schuimend nat in dikke kammen

wast woedend tot der dijken rand.

De kering houdt maar zal toch breken,

nimmer bestand voor eeuwigheid

en voor de wintervorst zijn streken.

Er is een macht moet ik u preken

die altijd krakend kruit de tijd,

en het sterkst verzet zal wreken.

Go