Ambrosius verleiding

Als hij op één januari de laatste nieuwsjaarsborrel pootje heeft gelicht en nog een oudbakken oliebol naar binnen heeft gewerkt, maakt Ambrosius de balans op. Al vanaf eind november hebben zijn schaamteloze uitspattingen zich als schalmen aaneengeregen. 

Speculaas en pepernoten

Boterletters, marsepein

 Chocolade, suikerbeesten,

Feromonen magere Hein 

Na sinterklaas komen de weken van kookboeken en blijde verwachting. In een wolkje, hoog boven Ambrosius hoofd bevinden zich reeds visioenen van kalkoenen en rollades. Naarmate de geboorte van het tweeduizendjarige kind dichterbij komt daalt het wolkje neder. De hemelse gerechten sudderen al langzaam in roomboter. De oliebollenman heeft het kerstkind niet afgewacht. Speciaal voor Ambrosius heeft hij zijn kraam al drie weken eerder geopend. 

Poedersuiker, appelflappen

Vruchtgebak als ambrozijn

Krentgevulde oliebollen

In de staart zit vet venijn. 

Maar nu is het dan zover. Het voltallige gezin met bijlagen begint aan een gezellige dag. Om te beginnen doet de koffie met roomboterkrans de ronde. Amandelspijs teistert de smaakpapillen. De kinderen verorberen de kerstkransjes uit de kerstboom. Wat eters worden niet geboren, ze worden gemaakt. Ook de door Ambrozia zelfgebakken slagroomtaart wordt onthuld en pronkt uitdagend op het dressoir. En hoewel slagroom maar matig combineert met zijn glas calvados zegt Ambrosius: “Nou vooruit, een klein puntje dan.” . 

Calorieën calorieën

Alles erop en alles eraan

Maar dat is van later zorg

Kilo’s vliegen af en aan 

Zachte kerstmuziek streelt oren. Wijnglazen blinken, klinken. De gedekte tafel lokt. Maar er zijn nog wat holle kiezen die om iets kleins roepen. Daar komen ze dan de kunstwerkjes, lekkernijen, gevleid op een dessertlepel. Amuses in excelsis deo. 

Zalig is Ambrozia

Verfijnd van smaak en leden

Zalig zijn de vreedzamen

Genietend in het heden

Het heilige moment is aangebroken, de disgenoten gaan aan tafel. Eerst bewonderen ze de van rood papier geknutselde driedimensionale sterren die op de bloemetjesborden zijn geplaatst. De verrassing zit in de binnenkant zegt de kunstenares. De vreedzamen lezen:

Kerstmenu

Garnalencocktail

Heldere runderbouillon met preiringetjes

Champagne (voor een boertje)

Kalkoen gevuld met gehakt en gedroogde pruimen

Pommes Parisiennes

Spruitjes, Haricoots verts

Gestoofde peertjes, appelcompote

Charlotte russe

Koffie, desgewenst Irisch

Bonbons

Chateauneuf du pape grand cru of bramenwijn. 

Tweede kerstdag staat er een minder uitgekiend, maar wel een volledig menu op het programma. Alle zwagers en schoonzussen zijn verantwoordelijk voor één van de gangen. Daardoor komt er ieder jaar een verrassende samenstelling uit de doos van pandorra. 

Kwarteleitjes met paté

Soep van ossenstaart met ballen

Loempiaatjes met saté

Bubbeltjes die vooraf knallen 

Daarmee is het nog niet gedaan met de ongewone combinaties. Want hoofd- en bijgerechten wisten niets van elkaar 

De rose rosbief is van Bettie

Zij was ooit een beste koe

Dan veel lever met spagetti

En nog worteltaartjes toe 

Zo worstelt Ambrosius zich naar oud en nieuw. Op de dagen daarheen componeert hij gerechten uit de klieken die hebben gevochten om een plekje in de koelkast. 

Bouilon gemaakt van vleesteveel

met welgekozen specerijen

Wordt geroerd met boekwijtmeel

Ziehier de kunst van balkenbrijen 

Het is de laatste dag van het jaar. Ambrozia heeft haar ega verbannen naar het schuurtje. Daar staat hij met bloemetjesschort en koksmuts urenlang achter de frituurpan. De hondenbezitters en hunviervoeters die door zijn straat wandelen steken hun neuzen in lucht en denken: “O, o Ambrosius”. 

Moe legt oudjaar het hoofd teneder

En zeer schuldig en ook sluik

kijkt Ambrosius heel teder

in de richting van zijn buik 

Op 2 januari zit Popey’s wachtkamer al heel vroeg vol. Ambrosius is zijn eerste patiënt.

“Wat kan ik voor je doen kerel? “.

“Dokter, ik ben gestuurd door Ambrozia. Ze zegt dat ik niet goed bij mijn hoofd ben en nu

vind ze dat ik psychiatrische hulp moet zoeken”.

“Vind je jezelf dan gek?”

“Welnee dokter, hoe komt gij er bij.”

“Ambrozia vindt kennelijk van wel. En ze is een verstandige vrouw. Er moet dus een goede

reden zijn waarom ze je stuurt.”Wat is er dan zo bijzonder?”

“Nou dokter, Ambrozia vindt het raar dat ik zoveel van oliebollen hou.”

“Maar daar is toch niets mis mee Ambrosius. Zelf vind ik oliebollen ook heerlijk.”

Ambrosius die behalve van oliebollen ook van grappen houdt, kan niet nalaten te zeggen:

“O, maar in dat geval moet gij eens langs komen. Ik heb er een zolder vol van.” 

Voor Popey is het eigenlijk nog te vroeg

Zelf heeft hij ook een kater

Zijn hoofd staat veel meer naar een kroeg

dan naar een lach, laat staan een schater. 

Maar dan hoort Popey: “Dokter, ik heb ook zo’n buikpijn”. Peinzend kijkt de arts naar een vaag punt aan het plafond. De bolle pens was hem al opgevallen. Zijn harde kop bedenkt dat hier sprake is van een probleem dat om een ongewone psychologische aanpak vraagt.En hij besluit zijn patient een broodje van eigen deeg te geven. 

‘Ambrosius, ga daar maar in de hoek staan. Met je rug naar mij toe en je broek omlaag graag’. Ambrosius gehoorzaamt maar kijkt angstig achterom. Hij ziet dat dokter Popey zijn jachtgeweer van de muur pakt en er een kogel in stopt. ‘Wat gadegij doen, wat gadegij doen dokter’ roept de vraatzuchtige ongerust. ‘Rustig maar beste vriend’zegt Popey, “ik ga er een gat bij schieten want aan één heddegij er vast niet genoeg”. 

Go (een beetje Ambrosius)