(vertaald uit het Roemeens) 

POETISCH PARADIJS

(voor alle dichters en dichteressen in de wereld) 

In een concentrische bibliotheek bloeide wit de dadelboom

in een paleis met duizend ingangen

naast de werkplaats van de glasblazer

ontlook een groene doolhof als een ongerept sprinkhanenoog

daar spiegelt het terras van geslepen malachiet

van een ronde en vierkante stad uitgesneden in een parel

onder geraas van de golven van een hemelse rivier

die als een druppel uitstroomt in een boek

waarin slechts de vreugde van de volmaakte mens

iets leest. 

De Roemeense dichteres Magda Carneci is een van de meest vooraanstaande vertegenwoordigers van de generatie der tachtigers. Er bestaan etherische dichters en vulkanische dichters. Magda Carneci behoort tot de laatste categorie. 

Je zult je misschien afvragen wat ik in dit gedicht lees.

Ik denk het volgende: 

POETISCH PARADIJS

Er is een glasblazer

die zo fijn als het oog van een sprinkhaan

een onnavolgbaar ingewikkeld

groen hersensysteem heeft geblazen

dat duizenden impulsen kan verwerken

geplaatst in een malachiet

waarin de razende golven van een hemelse rivier

een labyrint van ronde en vierkante uithollingen

in een eeuwenlang proces hebben uitgeslepen.

In de diepste kern van dit doolhof

staat een bloeiende dadelboom

waarvan de dichter witte bloesempjes plukt

om tot gedichten te laten rijpen

waaraan volmaakte mensen

vreugde kunnen beleven.

Volmaakte mensen zijn wij, poëzieliefhebbers.

Zijn dit geen zoete gedachten?