De laatste roos

Een rode roos lag in haar witte handen

alsof nieuw leven komen zou

en liefdesvuur weer ging ontbranden

dwars doorheen verdriet en rouw.

Blijf steeds geluk en kracht doorgeven

is wat de bloem vertellen wou,

ga door met bloeien en te leven

en denk aan mij als rozenvrouw.

Zij ging voor bloemen en voor vreugde,

en niet voor onkruid en verdriet.

Nu klinkt ver weg haar engelenlied.

Zo was het lief dat ik me heugde,

Een metgezel vol kleur en fleur.

Nu kent verdriet ook rozengeur.