(Dit is de achterflap van het boek waarvoor nog een uitgever wordt gezocht) 

Het begon zo..........

Ambrosius is een blozende achtponds baby, ter wereld gekomen op een zonnige zondagochtend. De  eerste jaren van schaarste waren aan hem niet besteed. Zijn Betuwse geboortegrond  bleef ook in de toenmalige oorlogsjaren een oord van melk en honing.  Zijn vrolijke, maar vooral overbezorgde moeder werd niet moe hem tot een soort lachende Dik Trom uit te bouwen door dagelijkse toediening van vollemelkse tarwepap met suiker. Daar voegde zij nog aan toe  de vette vleespotten van het boerenleven, de zure zult, de balkenbrij, de reuzel met kaantjes op de boterham. 

Het zondagskind Ambrosius heeft daar zijn hele leven zowel lust als last van gehad. Hij paarde een ingebouwd optimisch karakter aan een onmatige behoefte om alle culinaire hoogtepunten van de hele wereld te beleven. Regelmatig genietend en uitbuikend van de stamppotten met varkenspootjes uit zijn eigen land, is hij het overgewicht dat hij als baby meekreeg, nooit meer kwijtgetraakt.  Wat volgde was een levenslang gevecht tegen de calorieën. Ambrosius kreeg een speciale relatie met de dietiste Olijfje en haar echtgenoot de arts Popey die voornamelijk op spinazie leefde. 

Dit is een boek vol humor over lust, onmatigheid en erotische spanning tussen de hoofdpersoon en zijn dietiste. Het is een boek dat op een speelse manier troost en hoop biedt aan alle dikke mensen die hetzelfde gevecht leveren maar er zelden in slagen om een eenmaal ingebouwde levenswijze te veranderen. 

Pas als Ambrosius op zeventigjarige leeftijd ouderdomsdiabetes  heeft ontwikkeld vindt hij de kracht  om zijn eetgewoonten te veranderen. Het pilletje dat hij voortaan iedere dag moet slikken wordt zijn nieuwe vriendje. Zijn ongebreideld optimisme vertelt hem dat hij misschien alsnog honderd jaar kan worden.

 (maart 2013)